Milano’da yer alan Santa Maria delle Grazie Kilisesi ve Manastir 1980 yılında Unesco Dünya Mirasları listesine girmiştir. Kilise, Leonardo da Vinci tarafından yapılan Son Akşam Yemeği resmi ile de bilinmektedir.
Dominik manastırı ve kilise, Milan Dükü Francesco I Sforza’nın emriyle inşa edildi. Dük, kilisenin, bir zamanlar yerinde duran Aziz Mary’e ithaf edilmiş küçük bir şapelin yerini almasını istedi. Projenin mimarı Guiniforte Solari idi. Manastır binasının inşaatı 1469 yılında tamamlanmıştır.
Ancak, kilisenin inşası daha fazla zaman aldı. Kilisenin inşaatı 1497 yılında tamamlanmış ve Milan Dükü’nün karısı Beatrice buraya gömülmüştür. Kilise, Romanesk etkilerin yanı sıra çeşitli gotik örneklere de sahiptir.
Da Vinci 1495’te yemekhanenin kuzey duvarına bir resim yapmakla görevlendirildi ve 1497’de tamamlandı. Resim, İncil’de İsa’nın “sizden biri bana ihanet edecek ” dedikten hemen sonraki anı tasvir eder. Masada oturan her elçi, İsa’nın birisinin kendisine ihanet edeceğini gösterdiği zaman ki tepkiler sürpriz, geri çekilmiş, şok, öfke ve Yahuda’nın haberi haksız göründüğü şeklinde resmedilmiştir. Havarilerin isimlerinin anıldığı The Notebooks Leonardo Da Vinci adlı eski bir el yazması 19. Yüzyılda bulunmuştur.
Son Akşam Yemeği, kompozisyon, perspektif ve uygulama bakımından gelenekten sapmış ve sanat tarihinde yeni hir çağın habercisi olmuştur.
Leonardo da Vinci, Son Akşam Yemeği’ni ıslak bir sıva üzerine değil, kuru bir duvar üzerine çalışmış , suluboya kullanmıştır.Bu nedenle resim için fresk diyemeyiz.
Taş duvar gesso, mastik ve ziftle kapatılmamıştır. Bu yöntem nedeniyle, resim yıllar içinde oldukça fazla bozulmuştur.
Son Akşam Yemeği’nin Leonardo da Vinci’nin asistanı tarafından yapıldığına inanılan hala birçok detayı bulunan iki kopyası da bulunmustur.
Resmin karşısındaki duvar, çarmıha gerilmeyi gösteren geniş bir freskoya sahiptir ve ressam Giovanni Donato da Montofarno tarafından yapılmıştır.
Resim 1517 civarında pul pul dökülmeye başlamış,bitim tarihinden itibaren altmış yıldan az bir süre sonra, zaten önemli derecede hasar görmüştü. 1652’de, o zamanlar tanınamayan ve daha sonra tekrar bir araya getirilen resmin içinden bir kapı kesildi. Kemerin düzensiz şekli hala resmin tabanında görülebilir.
ilk olarak 1726 yılında bölümlere yağlı boya dolduran ve ardından resmin tamamını cilalayan Michelangelo Bellotti tarafından yapıldı. Ancak bu bile çok uzun sürmedi ve daha sonra 1770 yılında Giuseppe Mazza da tabloyu restore etmeye çalıştı.
Yemekhanenin 1796’da Fransızlar tarafından bir cephane olarak kullanılmış olmasının da resme ciddi şekilde zarar verdiği bilinmektedir.
1821’de freskleri duvarlarından sağlam bir şekilde çıkarması ile ünlü Stefano Barezzi yardım için çağrıldı.
Ancak, bu yalnızca tabloya daha fazla zarar verdi çünkü sanatçı duvar resminin aslında fresk olmadığını fark etmemişti. II. Dünya Savaşı sırasında, resim de ağır hasar gördü ve 1970 yılında neredeyse tanınmaz hale geldi. 1978’den 1999’a kadar Pinin Brambilla Barcilon tarafından büyük bir restorasyon projesi gerçekleştirildi.
Kirlilik, savaşlar ve başarısız restorasyon girişimlerinin yol açtığı zararların neden olduğu tüm hasarları tersine çevirmeye çalıştı ve ardından kalıcı olarak dengelemeye çalıştı.
Resmin orijinal şeklini anlamak için kızılötesi yoluyla çeşitli bilimsel testler yapıldı. Resmin bazı kısımları kalıcı hasar olarak kabul edildi. Bununla birlikte, diğerleri orijinaline yakın olan işi tanımlamak için bastırılmış gölgelerde su renkleriyle çalışıldı.
Resmin restorasyon çalışmaları 21 yıl sürdü ve sadece 1999’da resim yeniden ziyarete açılabildi.Günümüzde ziyaretçiler resmi önceden rezervasyon ile görebilirler ama yalnızca 15 dakika içeride kalmaya müsade ediliyor.
İlanları Karşılaştır
Karşılaştır